?!!???!!

Savaştan çıkmış gibiyiz. Ev dandini, her yerde Ada kafasını vurmasın diye koyduğumuz yastıklar var. Salaklık yapıp Sina'lardan geç çıktık. Eve gelirken Ada arabada uyumaya başladı. Eve vardığımızda saat 8e geliyordu. Ada'cığın uykusu bölündüğü için kafası çok bozuldu tabi. Apar topar mama yedirip banyo faslını atlayıp uyutma faslına geçtik. Fakat ne yazık ki şu anda pek mutsuz. Umarım Burak kazasız belasız uyutmayı başarabilir.

Acilen önlemler almamız lazım çünkü bu düzenle hem ben hem Burak kafayı yiyeceğiz. Haftasonları tam bir karambol geçiyor. Cumartesi ya da Pazar günü bir iki saatliğine birimizden birimiz Ada ile başbaşa vakit geçirmeli ki diğerimiz az biraz dinlensin. Bu şekilde ikimiz de tüm gün evde duruyoruz, ikimiz de çok yoruluyoruz.

Bu düzen içinde çocuk yapmak zaman zaman akıl karı gelmiyor. Annem uzakta, babam yakında ama durumu malum, Burak'ın annesi babası keza uzakta. Hem çalışıp hem de bir başına çocuk büyütmek hakikaten zor. Neziha'yı daha çok devreye sokmamız lazım.

Yapılması gereken o kadar çok şey var ki. Ada'nın yatağını değiştirmek lazım, Ada'ya oyun parkı almak lazım, evi güvenli bir hale getirmek lazım, dermatoloğa, endokrinoloğa, jinekoloğa, dişçiye gitmem lazım. Zayıflamam lazım. Yaşamaya yeniden başlamam lazım. Düzen kurmam lazım. Lazım da lazım...